Aanloopkip

Mijn ouders hebben sinds enkele dagen een Aanloopkip, leuk beest :-) Ze klimt 's nachts in een struik om te slapen (de neergehangen stok weigert ze). En overdag eet ze het voer dat is neergestrooid en hobbelt ze lekker door de tuin. En soms gaat ze onder het raam zitten tokken, leuk!

Met stip

De nieuwe nummer 1 met stip in de Top 10 'dingen waar je niet noodzakelijkerwijs veel gelukkiger van wordt' is per heden 'vinyl leggen in het halletje beneden'. Dus.

Het dankjewel-voor-je-fijne-tekenlessen-meneer-Teunissen-weekend

Met Lineke, Marieke en Sarien hebben we dit weekend CKV-lessen van een jaartje of 7 geleden opgehaald. Ik moet zeggen dat het bij mij toch wel een heel eind was weggezakt allemaal. Op enkele Sinterklaassurprises na heb ik sinds die tijd niet meer echt fundamenteel ge-CKV-d. De andere drie wel, dus ik had een lichte achterstand :-)
Met ons grote voorbeeld Ben T. als inspiratiebron hebben we een fijn weekendje gefröbeld, gezellig!
Sarien aan de verf op haar theedoosje, wat een sieradendoosje ging worden.
Marieke ging een dienblad beschilderen.
Lineke een artistieke schoen op bruin papier.
En ik... hoe kom ik er toch op hè?
Kleien ging een stuk sneller! Hierbij de alternatieve kerststal van Lineke en Ilse: Maria en Jozef met hun -inmiddels- 2e kind, toch weer bij elkaar na hun scheiding en na de heroïne-verslaving van Jozef. Ook hebben ze wat extra huisdieren in de stal gepropt (konijn en een slang), wel zo gezellig. Mooi hè?

Jeugdsentiment

Soms moet je alle andere zogenaamd belangrijke dingen éven aan de wilgen hangen en lekker zwelgen in jeugdsentiment... zóóóóó leuk! (Hallo Biezeman!)

Laïs

Na een weekend hard klussen was het goed uitblazen bij een concert van Laïs, tenminste, dat was de bedoeling. Samen met hem, hunnie (minus 1) en de Portugese en Poolse afdeling van het GLH stonden we helemaal klaar in Tivoli. Ik had een uitgebreid PR-beleid gevoerd deze week en dat mocht wel even beloond worden vond ik.

Het voorprogramma vond ik persoonlijk zelf vrij suf. Nogal veel van hetzelfde en niet speciaal muziek waar je vrolijk van wordt. Apart bandje. Ik denk dat ze al een stuk leuker zouden zijn geweest als ze hun ogen open deden. Na lang wachten (daar kan ik ook wel weer een blog over volschrijven, want wáárom moet dat altijd zo lang duren bij een concert, zijn artiesten zo totaal tijdloos? Ze kunnen toch ook een uur eerder beginnen met klaarzetten-omkleden-doorlopen en dan wél op tijd beginnen? Maar goed, dat schijnt blijkbaar zo te horen en dan is het natuurlijk heel dom van mij om dat niet te snappen) kwam Laïs eindelijk het toneel opgehuppeld. In een soort witte prinsessenjurkjes begonnen ze te zingen. Alleen was hun muziek niet meer zo zoet als hun witte jurkjes. Harde achter(voor)grondmuziek, geschreeuw (wel driestemmig overigens) en een hoop lawaai. Niet meer zoals de Laïs van vroeger. En nu heb ik niks tegen bands die een beetje met hun tijd meegroeien en eens wat nieuws proberen, maar dit was wel een complete U-turn. Dit was niet meer de Laïs die ik leuk vond, die zich juist onderscheidde door hun typische driestemminge geluid, dit was gewoon mainstream hardrock geschreeuw. En daar houd ik nie van nie. Laïs, jullie zullen hier ongetwijfeld een heel breed en nieuw publiek mee aanboren en het zal internationaal gezien een erg slimme zet zijn, maar bij mij stopt het hier, sorry.

Aan alle ex-fans, die gister samen met mij hevig werden teleurgesteld en nu in een diep gat gaan vallen: probeer Mama Roux eens.

Pimp Sara's kamer

Afgelopen weekend is er heel hard geklust in het GLH. Sara heeft haar kamer geschilderd en van een nieuw vloertje en gordijnen (laten) voorzien én weer opnieuw ingericht. En dat (bijna) allemaal in 1 weekend, wow! Hieronder een sfeerimpressie:
Ik schijn een dwangmatige voorkeur te hebben voor het schilderen van plafonds, randjes, achter verwarmingen en kozijnen (muren zijn zo 2006!). Heb ik ook bijna allemaal gedaan dit weekend. Hier in actie met het plafond.

Floris de schilder alias laminaatlegger alias allesrepareerder alias inboedel.

Sara aan de schilder en GEEL werd het! Om goed in de stemming te komen hebben we Coldplay erbij gedraaid :-).

En dit is het eindresultaat na 1 weekend hard werken!

En dit houd je er aan over op de voorzolder: rommel!

Foto's plakken

Als ik op een zaterdagavond niks beters te doen heb, zoals notulen uittypen, KAK-brieven schrijven en meer van dat soort belangrijke zaken, dan ga ik nog wel eens foto's plakken. Dat is al een heeeeele tijd niet gebeurd. Ik heb dan ook heeeel veel foto's.

Na twee jaar vond ik het wel eens tijd worden mijn China-foto's in te plakken. Ervanuitgaande (vanaf heden is dat één woord) dat ik mijn foto's heel georganiseerd in mijn foto-doos had gestopt, zette ik alles op de tafel klaar. Klein detail was dat mijn China-foto's niet in mijn foto-doos zaten. Ik heb heel hard zitten lachen om festival-foto's van Haguenau -wat waren we nog JONG!-, foto's van tig vakanties terug -ook nog niet ingeplakt- en het leukste: een heleboel debiele tussendoor-foto's, waarvan ik het bestaan allang vergeten was, die wel in de foto-doos zaten. Maar, nog steeds geen China-foto's. Misschien in een andere foto-doos-look-a-like-doos. Daar heb ik er gelukkig nog 7 van, dus dat scheelt. Alle dozen doorgegraven, kasten opengetrokken, maar wat ik ook vond, géén foto's. Ik had al bijna alles weer opgeruimd (lees: van de tafel afgeveegd) en de tv aangezet, toen ik nog één keer onder mijn bed ging kijken. En daar lag een Broese-tasje. Het leek me een half jaar geleden zo handig om alle foto's, knipsels etc. van China in één tasje te stoppen, had je het lekker handig bij elkaar. Dus. Anderhalf uur later ben ik dus eindelijk begonnen met foto's plakken. Dat ik ondertussen al weer zit te internetten is bijzaak.

Moralen van het verhaal: 1. ik heb niet de genen van mijn moeder, wat organisatie betreft. 2. en alweer wordt bewezen dat dingen die kwijt zijn nog steeds het beste onder mijn bed zijn terug te vinden.

Ik wil dan ook eenieder van harte uitnodigen eens onder mijn bed te komen schatgraven, je vindt er meer dan je denkt.

En of er weer eens iemand met een huisstofmijt-kattenallergie langs wil komen, want dan ruim ik tenminste weer eens grondig mijn kamer op.

Voor om te juichen

Ik werk al een half jaar hier met een contract tot aan het einde van het jaar. Bij gelijkblijvende financiering zou dat verlengd worden (want WMO en veranderingen in de financiering van de zorg enzo, blabla, dus de financiering voor 2008 was nog erg onzeker).

Aangezien ik al 2 contracten binnen deze organisatie heb gehad voor tiepmiepenwerk en mijn huidige werk contracttechnisch binnen die organisatie valt, mocht ik wettelijk gezien na mijn huidige contract geen nieuw tijdelijk contract meer krijgen, alleen een contract voor onbepaalde tijd. En das net even een stapje meer dan nog een keer een jaarcontract (want onzekere financiering op de lange termijn). Of ik zou er drie maanden uit moeten en dan weer opnieuw aan een serie van 3 tijdelijke contracten beginnen. Het was dus een beetje een kwestie van erop of eronder. Lastig, onduidelijk & lange tijd niet zeker.

Vandaag was het dat echter wel. Het was erop: ik heb een contract voor onbepaalde tijd gekregen.

(whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!! :-))

Voor om te lachen

http://icanhascheezburger.com/

En weg!

Afgelopen woensdagochtend voor...
...en na een bezoek aan de orthodontist!

Burgerplicht en bijbel

Persoonlijk zelf vind ik dit ook de meest duidelijke foto's die er bestaan, maar dit was ons burgerplicht & bijbelmoment. En mijn volgende post zal een diep overdacht filosofisch epistel omvatten, ter compensatie van al die licht verteerbare plaatjes kijkerij de laatste tijd. Dus.Burgerplicht en bijbel, zoals het hoort (aldus Christie).
De huidige samenstelling van het GLH.

Zaterdag

Op het gevaar af dat mijn blog een beetje een veredelde plaatjes-kijk-site gaat worden, alwéér foto's! Ik & mijn digitale camera zijn gewoon een heel goed koppel denk ik... ;-)

Gister was het lekker zaterdag-waarop-lekker-een-keer-niks-hoeft-dag. En dat was geloof ik ergens begin juni voor het laatst. Ik vind leuke dingen doen in het weekend héél fijn, maar even een weekendje niks en gewoon in Utrecht zijn en een beetje rommelen is ook héél fijn.

'Lekker' al mijn was bijwassen en gewoon de hele dag in bulten in mijn kamer laten liggen.

Als je dan toch alleen eet, hoeft het ook allemaal niet zo netjes.

En de afwas doe je pas als je er een keer zin in hebt (of er huisgenoten thuis komen :-)).

Krant lezen tijdens het eten, héél fijn!

En het allerbelangrijkste: uitslapen!

Morgen ga ik denk ik lekker burgerlijk het oud papier wegbrengen, de badkamer schoonmaken & foto's inplakken (na mijn ochtend-macramee natuurlijk). Kan ik daarna wel weer wat ruigs gaan doen.

Persoonlijk leerpunt

Tomaten moet je niet onderin een boodschappentas doen. Dus.

En al helemaal niet als je die tas vervolgens 3 dagen in de keuken laat staan.

Kansloos

Vannacht heb ik weer even bewezen dat ik het nog kan, zelfs als ex-student. Heel erg uitgaan (dansen, drinken, ouwehoeren), patat eten en daarna tegen een uur of 5 je bed in rollen. Want als je het dan doet, moet je het goed doen. Overigens lagen we goed in de markt, met name bij de getinte medemens onder ons. En zelfs het feit dat de helft van ons gezelschap een trouwring om had, en twee kinderen thuis had zitten, leek niet bijzonder mee te spelen.

Ik heb alvast even proefondervindelijk vastgesteld, dat ik dit hele gebeuren ook nog kan als ik burgerlijk en 32 ben, alleen dan moet ik de volgende dag iets harder uitslapen.

Na vandaag ga ik ook weer gezond eten, want 2 keer patat in iets meer dan 12 uur is wel erg kansloos.

Burgerlijk fietsen op de Veluwe

En zaterdag was het weer tijd voor de jaarlijkse familiedag. Toch wel anders dan anders, want zonder beppe. Maar vond het toch een hele fijne dag. Lekker truttig op de Hoge Veluwe gefietst en érg lekker gepicknickt! En je mag het natuurlijk niet zeggen, want zelf vond ik het altijd héél erg als mensen dat zeiden, maar mijn 'kleine' nichtjes en neefjes zijn ineens heel groot geworden :-)
Neefje Jelmer en Nichtje Esther

Nichtje Leonie en nichtje Marlies

Ook heel erg belangrijk tijdens een picknick, vooral met al dat gefiets... (heb die dag wel 58 km gefietst, vet goed!)

Eigenlijk vind ik alle honden stom, maar met 'Trix' (hondje van mijn tante) kon ik goed leven. Haalde stokken op, zoals een echte hond betaamt, en heeft bijna alles wat wij hebben gefietst in het park (kilometertje of 25?) meegelopen. Respect! Edit: @ alle hondenliefhebbers: niet zo op jullie teentjes getrapt! :-)

Wow, mooi!

Uitmarkt deel 1

Marnel regelt het allemaal wel (natuurlijk!): waar moeten we heen, met welke tram, hoe lang duurt dat en hoe doen we dat allemaal achter elkaar? Marnel weet alles!
Ilse en Marloes in de trein op zaterdag, dag 2.

Kasper nee-ik-doe-m'n-zonnebril-niet-af van Kooten. Moesten we wel heen natuurlijk... gelukkig werden we dit keer niet herkend door de fanclub :-).
De Vliegende Panters, leuk! Er liepen nogal wat kinderen rond en dat zou ik gezien de liedteksten persoonlijk zelf niet doen. Maar wij vonden het wel leuk!
Het Uitmarktgevoel! Liggen in het gras, naast het hoofdpodium, op het Java-eiland.

Uitmarkt deel 2

Omdat een deel van de Uitmarkt ín 't Ij was (op het Java-eiland), moesten we er met een bootje heen... leuk! Weer eens wat anders :-)
Marloes en Ilse op de boot.
Jaaaa, Mama Roux op de Uitmarkt, wow!
Wende Snijders en het Metropole Orkest. Ze was ietwat 'expressief', maar het was wel leuk!
Op weg naar huis, MOE! Met Cinekid-ballon van Marnel die bij de Cinekid-stand moest staan, die het deze keer langer uithield dan een paar jaar geleden (de ballon dus).

Uitmarkt!

Vanaf morgen issie er weer, de Uitmarkt! Fijn fijn fijn! Zin in! Naast Kasper van Kooten (jaaaa, want die weet nu echt wel wie wij zijn!) is er dit jaar nog een optreden van mensen die we persoonlijk kennen, spannend!

Hekwerk

Ik heb een leuke orthodontist, die doet wat hij belooft. Dat is natuurlijk sowieso prettig, maar voor een 6 zeker ;-). Hij had namelijk op de begroting gezet dat ik mijn beugel zes tot acht maanden zou moeten dragen. Ik had daar, op basis van verhalen van anderen, zelf maar alvast even een jaar van gemaakt. Maar toen ik er afgelopen dinsdag was, was ik snel klaar. Zijn assistente: 'Nee, ik hoef niks te doen, het is eigenlijk wel goed, maak maar een afspraak om hem eruit te halen'. De leuke orthodontist vond het ook goed en dus gaat over een paar weekjes (na 6 maanden!) mijn hekwerk er al weer uit, wordt er meteen een draadje achter geplakt (fijn!) én krijg ik ook nog een soort beschermkapje 'voor als het draadje los gaat ooit'. Ze gaan ook nog mijn voortanden een klein beetje bijveilen, voor de extra mooiheid. Helemaal goed dus, die leuke orthodontist!

Voordeelurenkaart

Ik heb altijd een hekel aan cabaretiers die hun halve show vullen met 'gezeur' over de NS (want: voorspelbaar) of mensen die 1 keer per jaar met de trein gaan en dan verzuchten 'dat de NS ook altijd wat heeft'. Dat kan wel eens zo zijn, maar ik vind dat je vanuit de positie-dikke-Mercedes-met-chauffeur-en-1-keer-per-jaar-met-de-trein daar niet over mag zeuren.

Ikzelf, als notoire treinreiziger (in binnen- en buitenland) mag natuurlijk legitiem op de NS zitten mopperen, want het zijn ook een stelletje sukkels. Sowieso is er altijd iets op donderdagavond, vooral met treinen waar ik mee moet. Maar de volgende anekdote spant de kroon, dus let maar goed op, lieve kijkbuiskinderen!

Ik heb al een jaar een Voordeelurenkaart die geldig was (inderdaad, wás) tot 7 augustus. Ik werd al in mei bestookt met verlengingsformulieren, automatische incasso's en pasfoto-inlegvellen. Oké, de eerste daarvan was mij even ontschoten, maar als ik het herinneringsformulier zou opsturen, zou ik ook nog op tijd een nieuwe kaart krijgen, aldus het formulier zelf. Wat ik dus heb gedaan.

Ik kwam terug van vakantie, ná 7 augustus. Geen kaart. Jammerlijk genoeg moest ik de drie daarop volgende dagen met de trein (naar Apeldoorn, terug en heen en weer naar Breda). Ik ben toen op tijd naar het station gegaan, om bij het infopunt even te vragen wat ik dan moest doen. 'Ja mevrouwtje, daar kan ik ook niks aan doen, even klantenservice bellen, want hier heb ik geen gegevens van u'. 'Ja, maar ik heb mijn oude kaart bij me, en Utrecht Centraal is toch niet het minste station in Nederland, ook qua hoofdkantoren enzo?' 'Nee, we hebben hier geen gegevens.' 'Maar kan ik dan een tijdelijke kaart krijgen, zodat ik nu met korting kan reizen?' -nee, domme vraag- 'Of dat ik mijn kaartjes opstuur, en het verschil terug krijg, want ik heb een nieuwe kaart aangevraagd, die er al had moeten zijn'. 'Ja, mevrouwtje er gaat zoveel mis tegenwoordig, dat kunnen we echt niet allemaal zien zo, u moet echt even klantenservice bellen'.

B-O-T-T-E Z-A-K!

De klantenservice is natuurlijk alleen tegen veel geld 'plus de kosten voor het gebruik van een mobiele telefoon' tijdens kantooruren te bereiken, want het zou maar eens een echte klantenservice zijn. Die flapdrollen bleken helemaal geen nieuwe aanvraag van mij te hebben, maar wél een pasfoto. Vreemd genoeg zat die óp het aanvraagformulier, dus weet vrij zeker dat 'dat wat allemaal mis gaat tegenwoordig' vooral misgaat bij de NS zelf.

Het goede nieuws is dat ik wél een tijdelijke kaart krijg, (deze week nog!) en dat er een nieuwe aanvraag is gedaan. Ik mag alleen mijn vol-tarief kaartjes niet bij ze declareren, want 'ik had deze periode helemaal geen voordeelurenkaart'.

Ik hoop dat de klantenservice ook een leuke afdeling klachtafhandeling heeft, voor de brief die ze deze week van mij gaan ontvangen (mét alle bijgevoegde dure treinkaartjes én mijn rekeningnummer om het verschil op over te maken). Dus.

Bermuda Triangle

Ilse & haar interrail-kaart door Europa:

Parijs!

En Bretagne...

Alleen in Parijs dans le Tour d'Eiffel.

Aussi le tour d'Eiffel.

Co de boswachter in the middle of nowhere (ergens in Oostenrijk)

En nu: internetten in Wenen, fijn!

Gewoon werken

Omdat we natuurlijk niet alleen maar schoolreisjes kunnen doen, ben ik ook nog wel eens gewoon aan het werk :-) Zie hier:We moesten even een afscheidsfoto voor iemand maken, maar als vanwege die mevrouw voor hele erge allergische reacties om d'r ogen had, deed ze even met zonnebril. En omdat 1 zonnebril zo stom is, hebben we allemaal maar een attribuut genomen :-) (voor Yvonne die mijn creatieve zinsbouw niet snapt: die mevrouw met zonnbril, vooraan op de foto, had die zonnebril op omdat ze hele grote rode plekken ineens om d'r ogen heen had, vanuit het niks -al 2 dagen-)

Overigens was de zonnebril (duur! van PRADA) mij te groot...


En dat moet andere mensen helpen...

Zonder zonnebril, maar met verhullend papier.


Met zonnebril 'nee, die houd ik gewoon de hele dag op'.

Schoolreisje

Ik ben precies op het goede moment bij mijn huidige baan komen werken, want vorige week woensdag (inderdaad, met dat kutweer), kon ik al meteen mee op teamuitje :-). 's Ochtends hadden we een teamoverleg over digitalisering in de zorg (therapie & coaching via Internet, wat 'wij' hier en hier al doen -ik ook, ik ook!-.

En 's middags gingen we met de bus naar het strand! Lekker met snoep en zingen in de bus -net een echt schoolreisje- en daarna de middag en avond op het strand en in een strandtent, lekker!

Sommige mensen bedachten in de bus dat we best wel konden gaan zwemmen. Gewoon daar een bikini gaan kopen en erin, klaar. Mij werd gevraagd of ik ook mee ging, leuk. En dat moet je natuurlijk nooit tegen Ilse zeggen, zeker niet in de vorm 'dat doe je toch niet' (want dan doet ze het toch wel). Eerst wilde ik ook echt niet, maar eenmaal op het strand leek het me best grappig... Dus ik gaf toe :-)





Eerst even heel snel een bikini scoren (in 5 minuten, en hij is nog leuk ook) en daarna echt de zee in, brrr... En het was: lekker! Omdat het buiten niet zo warm (lees: koud) was, was de zee ook niet zo koud (alleen jammer van die kwallen, maar je kan niet alles hebben)! En het bewijs van deze DD (dappere daad) staat in deze post!