Kununurra & Katherine

Na onze internetloze-outback-experience reden we na een paar dagen door naar het Ivanhoe Village Caravan Resort. Zelfs daar was het doorgedrongen dat er een bus met pech bij de Bungle Bungles had gestaan ;). Toen we op de camping aankwamen hebben we heel snel Polly aan de stroom gezet, onze stoelen eruit gemikt en hebben we vervolgens een uurtje heel gezellig naast elkaar zitten internetten :). Het was tijd voor wassen, relaxen, zwemmen in het zwembad op de camping, nagels lakken, cider drinken en nog meer internetten, heel fijn! We stonden hier twee dagen, dus we (lees: ik ;)) konden ook uitslapen en lekker rustig opstaan. Toen ik eindelijk uit bed was en Nicolette ondertussen alle was had opgevouwen, ontbijt had geregeld en de camper had opgeruimd (hahaha) gingen we naar het Ivanhoe café. Hier zouden fijne mango-sapjes zijn (check) en ze hadden ook hele lekkere taart!

Uitslapen, jeeeeej!

We konden er heerlijk onder de mangobomen zitten, terwijl er wat schattige Ozzie kindjes met aandoenlijk accent om ons heen scharrelden. Hierna reden we door naar Lake Argyle. Dit tripje was 'slechts' 65 km, heel dichtbij dus, voor een leuke lunchspot! ;)

Even klooien met het polarisatiefilter ;)

Lake Argyle is ongeveer 18 keer zo groot als Sydney Harbour en er schijnen héél veel krokodillen te zitten... We hebben geen Peter Pan-oogjes boven het water uit gespot, helaas! We konden er wel fijn lunchen, mijn vader zou jaloers zijn geweest op het uitzicht dat we hadden op de waterkrachtcentrale. Daarna reden we weer 65 kilometer terug naar de camping, maar wel met heel gaaf uitzicht onderweg!

De dag erna reden we naar Katherine. Dat was voor ons wel even een dingetje, want Katherine ligt in the Northern Territory, na een paar weken gingen we Western Australia ineens verlaten :(. We vonden het beiden lastig WA gedag te zeggen, dus we hebben extra veel zielige liedjes in de camper gedraaid, haha! Hadden we nog een heel plan bedacht om stiekem onze groeten en fruit mee te smokkelen van WA naar the NT, ineens waren we het checkpoint voorbij en hadden we al het eten nog bij ons :).

Onze eerste kennismaking met the Northern Territory was niet heel positief. We stopten in Katherine voor een wc, een supermarkt en een bottleshop. Alcohol wordt in Australië heel gezellig alleen in aparte winkels verkocht, zodat je je meteen een halve crimineel voelt als je een paar ciders of een fles wijn koopt. Om dat gevoel te versterken wordt alle gekochte alcohol ook heel leuk in donkerbruine papieren zakken gestopt. Het openbare toilet in het winkelcentrum (en die zijn echt ALTIJD gratis) mochten we alleen in tegen betaling van een dollar, PER PERSOON. Vervolgens was de kassamevrouw in de supermarkt heel erg chagrijnig en weinig behulpzaam en werden we in de bottleshop uitgebreid ondervraagd over 'waar we zouden kamperen' en moesten we ineens ons ID laten zien, tsss! Niet echt een spetterend welkom!

Gelukkig hadden we een fijne camping in Nitmiluk National Park, waar we heel gastvrij werden ontvangen in het visitor center en waar op de camping heel veel lieve kangoeroes (met baby's!) om onze camper rondhopten :)).

Dit maakte eigenlijk alles weer goed ;). Door het tijdsverschil hadden we ineens veel langer licht en omdat we onze wortels niet hadden ingeleverd aan de staatsgrens (foei), hadden we ook nog wat te eten voor alle schooiende kangoeroes. 

De volgende dag hadden we bedacht, na een bezoek aan het visitor center, om een wandeling te maken langs de Gorge. 5 of 12 kilometer leek ons niet idioot ver en ondanks de warmte ook best wel te doen. Boy, we were wrong! Nadat we eindelijk de start van de route hadden gevonden, was het toch wel veel klimmen in de warmte. Toen we op het eerste uitkijkpunt kano's door het water zagen gaan, leek ons dat ineens een heel goed idee! Dus: terug naar het visitor center, even wat kano-energie eten, waterflesjes bijvullen en op naar de kano-verhuur. Veel beter dan wandelen!

Toen we net weg waren gevaren bij de kano-verhuur, zagen we aan de zijkant een freshwater crocodile zitten, gezellig :) We zijn net dichtbij genoeg gevaren voor coole foto's, hoewel zoetwaterkrokodillen niet zo gevaarlijk zijn dat ze kano's omtrekken en mensen opeten, als je ze met rust laat ;)

 

Bij de eerste Gorge dropten we onze kano op het strand en konden we even een stukje wandelen naar de volgende Gorge, mooi! Je kon er ook zwemmen, maar onderweg zagen we veel van deze bordjes, dus daar hadden we niet direct behoefte aan. Mede ook omdat ondergetekende vergeten was haar bikini mee te nemen ;).

Het kanoën was heel fijn en ondanks de zon toch verfrissend. We moeten alleen onze duo-kano-techniek nog een beetje bijschaven, dus het onderdeel 'roeien' op de Olympische Spelen van Rio moeten we helaas aan ons erbij laten gaan...

Terug op de camping was het tijd voor ijsjes, zwemmen in het zwembad op de camping, lekker eten dat daar werd verkocht (en waar Nicolette met haar charmes even gratis citroenwater bij regelde), douchen en een heel interessant praatje van een ranger uit het Nitmiluk National Park. Leuk om te horen hoe het onderhoud van het park in goede samenwerking met de Aboriginals die in dit gebied wonen wordt gedaan. Omdat Katherine onze laatste stop voor Darwin was (waar we Polly helaas alweer zouden moeten inleveren :(() moest er 's avonds ook ingepakt worden... en moest Polly klaargemaakt worden voor haar laatste tripje van de bijna 6000 kilometer die we deze roadtrip hebben gereden. Wordt vervolgd dus!

Bungle Bungle Bus experience :)

Na onze stop in de bewoonde wereld (lees: Broome), met wc's, douches, wasmachines (en vooral) internet was het weer tijd voor de Outback. Volgende bestemming: de Bungle Bungles in Purnululu National Park. Vanaf Broome vertrokken we eerst naar Fitzroy Crossing, omdat de rit te lang was om in één dag te doen. Het was weer fijn rijden door Outback Australia :)

Onderweg gingen we tanken bij een roadhouse met op bordjes met afstanden naar heel veel bestemmingen. Zo konden we ook zien dat Perth 2240 kilometer geleden was (en dan hadden wij nog wat extra kilometers afgelegd inmiddels)...Ik vond het vooral grappig dat we dit roadhouse al eens op de blog van Floris en Joanne hadden gezien en dat we er nu zelf stonden :) 

Fitzroy Crossing staat niet speciaal bekend als het gezelligste dorp in Australië: er was weinig te beleven. Gelukkig was er wel een fijne camping, al was het even een dingetje voor we ook op onze plek stonden. Waar we in Karijini heel goed voorbereid waren op Outback = geen mobiel bereik, werden we er hier een beetje door overvallen. Alleen Telstra heeft in de Outback bereik en helaas zaten wij allebei op het Optus-netwerk. Goed voor onze afkickverschijnselen ;)

Het was inmiddels wat te laat om naar de Geikie Gorge bij Fitzroy Crossing te gaan, maar een beetje wandelen daar in de buurt kon gelukkig nog wel. Konden we mooi nog even wat kangoeroes spotten aan de andere kant van het water :)

De volgende dag gingen we weer op tijd op weg naar Bungle Bungle Caravan Park. Nog steeds zonder bereik, maar een zoveel fijnere plek dan Fitzroy Crossing ;) Voor de volgende dag hadden we, oh nee, ik moet eigenlijk zeggen: had Nicolette voor ons een tour geboekt naar de Bungle Bungles. Het was heel fijn dat we dit al van tevoren geboekt hadden, want bij aankomst op de camping bleek deze tour de komende dagen helemaal vol te zitten. We konden de rest van de middag en avond genieten van de zonsondergang op de camping, opstijgende helikopters, cider in de avondzon en de Australische sterrenhemel, heel vervelend allemaal ;)

Na een nacht waarin het slechts 6 graden was (brrrrrr) moesten we vroeg opstaan om met de tour mee te gaan. Ik heb even verdrongen hoe vroeg, maar we zaten keurig op tijd in de bus, nadat we hadden geconstateerd dat we de gemiddelde leeftijd van onze tourgroep flink omlaag haalden met onze aanwezigheid :). Al heel gauw ontdekten we dat Purnululu National Park écht alleen maar met een 4WD te betreden was, want over de ongeveer 60 kilometer naar het Visitor Center deden we ruim anderhalf uur!

Maar: effort and reward, want we kregen de hele dag wel héle mooie dingen te zien:

Het was inderdaad vroeg ;)

Net toen we na een hele dag wandelen, héél veel foto's maken 's mooie dingen bekijken weer met Sheppard in onze oren in de bus zaten voor de terugweg naar de camping, hoorden we 'een schrapend geluid en toen helemaal niets meer'. Het schrapende geluid bleek onze dieseltank, waar we vervolgens ook nog overheen waren gereden. Het zag er niet naar uit dat we snel op de camping zouden geraken... Gelukkig werd maar weer eens bewezen dat Australië écht het land van 'no worries'  is. Iedereen stapte rustig uit en al snel werden de klapstoeltjes van de lunch weer neergezet, nergens werd gemopperd en de meeste mensen konden gewoon nog lachen (ok, de buschauffeur misschien niet...). Even later stopte ook nog een tweede bus, met heel veel eten en een technische en behulpzame buschauffeur aan boord. In onze bus bleek één van de passagiers automonteur te zijn geweest en uiteindelijk heeft hij met een lege jerrycan onze bus weer aan de praat gekregen, hulde! De resterende diesel werd meegenomen in boterhamzakjes, om onderweg de jerrycan-tank te kunnen bijvullen. Ondanks dat wij niet een bijzonder grote bijdrage aan dit reparatieproces hebben geleverd, leverde het wel interessant foto- en filmmateriaal op :)

Dit is niet wat het lijkt, in die zakjes zit dus diesel!

Maar: we hadden wel een fantastische zonsondergang in de Outback!

Uiteindelijk werden we door twee bussen van andere tourorganisaties keurig teruggebracht naar de camping, waar gewoon nog heerlijk warm eten voor ons was (nadat we onderweg al sandwiches hadden gekregen, het blijft Australië natuurlijk ;)). An adventure to remember!