Foto's plakken

Als ik op een zaterdagavond niks beters te doen heb, zoals notulen uittypen, KAK-brieven schrijven en meer van dat soort belangrijke zaken, dan ga ik nog wel eens foto's plakken. Dat is al een heeeeele tijd niet gebeurd. Ik heb dan ook heeeel veel foto's.

Na twee jaar vond ik het wel eens tijd worden mijn China-foto's in te plakken. Ervanuitgaande (vanaf heden is dat één woord) dat ik mijn foto's heel georganiseerd in mijn foto-doos had gestopt, zette ik alles op de tafel klaar. Klein detail was dat mijn China-foto's niet in mijn foto-doos zaten. Ik heb heel hard zitten lachen om festival-foto's van Haguenau -wat waren we nog JONG!-, foto's van tig vakanties terug -ook nog niet ingeplakt- en het leukste: een heleboel debiele tussendoor-foto's, waarvan ik het bestaan allang vergeten was, die wel in de foto-doos zaten. Maar, nog steeds geen China-foto's. Misschien in een andere foto-doos-look-a-like-doos. Daar heb ik er gelukkig nog 7 van, dus dat scheelt. Alle dozen doorgegraven, kasten opengetrokken, maar wat ik ook vond, géén foto's. Ik had al bijna alles weer opgeruimd (lees: van de tafel afgeveegd) en de tv aangezet, toen ik nog één keer onder mijn bed ging kijken. En daar lag een Broese-tasje. Het leek me een half jaar geleden zo handig om alle foto's, knipsels etc. van China in één tasje te stoppen, had je het lekker handig bij elkaar. Dus. Anderhalf uur later ben ik dus eindelijk begonnen met foto's plakken. Dat ik ondertussen al weer zit te internetten is bijzaak.

Moralen van het verhaal: 1. ik heb niet de genen van mijn moeder, wat organisatie betreft. 2. en alweer wordt bewezen dat dingen die kwijt zijn nog steeds het beste onder mijn bed zijn terug te vinden.

Ik wil dan ook eenieder van harte uitnodigen eens onder mijn bed te komen schatgraven, je vindt er meer dan je denkt.

En of er weer eens iemand met een huisstofmijt-kattenallergie langs wil komen, want dan ruim ik tenminste weer eens grondig mijn kamer op.