maandag, februari 16, 2015

#365grateful

Toen ik vorig jaar, na de beste zomermaand ooit ('Jaaaahaaaa, nu weten we het wel') ineens weer in de februari-brrr-grijs-kou van Nederland was, was dat even een overgang. Een flinke overgang, zeg maar. Fysiek was ik in Nederland, maar mijn hoofd en vooral mijn hart waren ergens in Australië achtergebleven. Ergens in de post-Oz-dagen kwam ik een grappige poster tegen die ik op mijn slaapkamer heb opgehangen. Namelijk deze:


Toevallig viel mijn oog op een website op deze poster en dat bleek -dat kon geen toeval zijn- een Australische: http://youcantbeserious.com.au/. Op deze site stond toen een linkje naar 365grateful en dáár stond weer een filmpje van Amy, die vertelde over haar 365grateful project. Volgens mij was zij niet eens de bedenker ervan, maar ik werd wel geraakt door haar verhaal (dat had natuurlijk verder niks met mijn jetlag te maken, haha!). Ik heb dat filmpje in bed twee keer gekeken en er toen eens een nachtje over geslapen. Ik vond het idee wel interessant: elke dag een foto maken van iets waar je blij van wordt, wat bijzonder is, of waar je dankbaar voor bent. Met mijn verse iPhone maakte ik immers foto's genoeg :). En met mijn voortdurende 'ik-haat-de-winter-en-ik-wil-weer-naar-Oz'-stemming was het geen slecht idee om me op de leuke dingen te focussen. Maar was dit niet iets vreselijk commercieels en zoetsappigs? Ging ik daar écht (een jaar!) aan meedoen?



Uiteindelijk vond ik het een leuk idee en ook een interessante uitdaging. In mijn werk bij Indigo had ik zo vaak mensen de opdracht gegeven om 'elke dag iets leuks op te schrijven voor het slapengaan' en vaak kreeg ik terug dat dat best een lastige opdracht was. Mensen moesten er erg aan wennen om zich ineens op positieve dingen te richten en vonden het, ondanks dat ze aangaven dat het hielp, vaak ook wel moeilijk om dit een tijdje vol te houden. Het schoot erbij in, het zakte weg, ze hadden geen zin, het lukte niet goed... Ik wilde ook wel eens ervaren hoe het was als ik deze opdracht aan mezelf zou geven. Op 17 februari 2014 plaatste ik mijn eerste #365grateful op Instagram en al snel ontdekte ik dat dat best leuk is, elke dag een foto van iets leuks plaatsen onder deze hashtag. Of ik het een jaar zou volhouden wist ik niet, maar het was wel grappig om eens te proberen hoe ver ik kwam. De dagen, weken en maanden verstreken en ik kreeg er steeds meer lol in, maar werd ook steeds fanatieker.

Ik vond: 365 is echt 365, dus ik zou élke dag een foto plaatsen, zonder ook maar een dag over te slaan. Ook als ik even geen zin had, ook als ik een saaie niks-dag op mijn werk had gehad en drie keer was natgeregend. Maar ook op de dag dat de wereld in brand stond, er een vreselijk vliegtuigongeluk gebeurde en ook de dag dat ik hoorde dat ik écht wegbezuinigd zou worden en binnen 4 maanden geen baan meer zou hebben. En, de hele andere kant, ook op de dagen dat mijn échte grateful zoveel leuker en beter was dan de foto die ik uiteindelijk plaatste, maar misschien niet zo Instagram-waardig was. Op de dagen dat ik niet in Nederland was, was er gelukkig toch altijd internet om mij aan mijn eigen belofte te houden. Ik heb dit jaar maar één keer pas de volgende ochtend een foto geplaatst en heb verder altijd voordat ik ging slapen (of eerder) een #365grateful foto op mijn Instagram gezet. En als 365 echt 365 was, moest grateful ook echt grateful zijn. Ik vond dat er geen 'ja maar' in mijn grateful mocht zitten, maar dat het per definitie iets leuks moest zijn. Dat is gelukt geloof ik :)

Ik vond het grappig om te merken over welke dingen je allemaal gaat nadenken als je voor jezelf besloten hebt elke dag een #365grateful te plaatsen. Soms wist ik al dagen of zelfs weken van te voren wat mijn grateful zou worden en was het heel logisch dat ik daar foto's van zou maken. Soms moest ik er juist erg op letten dát ik foto's zou maken (en hoe ik dat dan handig zou doen), soms had ik geen foto's, of was het iets wat écht niet foto-waardig was (maar wel heel grateful ;)). Ik ben afgelopen jaar diverse keren van mijn fiets gestapt, omgereden, teruggelopen of stil blijven staan, om tóch een grateful-foto te maken, waar ik dat zonder deze 'opdracht' nooit gedaan zou hebben. Ook waren er saaie dagen of dagen waarop ik 's avonds in bed ineens ontdekte dat ik helemaal geen foto's had gemaakt, of zulke suffe foto's had, dat die écht niet Instagram-waardig waren. En tóch, ondanks alles, heb ik elke dag een #365grateful geplaatst :)

Mijn Google-skills hebben een hele handige app gevonden, waarmee ik de leukste #365-gratefuls in een filmpje heb gezet :) Ik vind het heel tof om na een jaar terug te kijken op mijn (geslaagde!) project, ik heb het echt een jaar volgehouden en ben daar stiekem best een beetje trots op :) Mijn #365grateful-project is hiermee tot een einde gebracht, wie weet op wat voor 'n volgende projecten ik mij nog eens ga storten! En voor iedereen die zich nu afvraagt of ik ook op mindfulness ga... Nee.