Ik heb van Joanne een heel fijn lekker eng eng eng (valt eigenlijk erg mee, haha) spel-URL gekregen, maar Ik Kan Het Niet Uitspelen (godverredomme). Dus of eenieder die dit leest even net zo gefrustreerd wil raken als ik en dan wel de oplossing vinden :)
*klikkerdeklikleukspel*
zondag, maart 27, 2005
dinsdag, maart 22, 2005
Lente
Jaaaaaa... fijn het is lente! En je wordt pas echt blij als je 's nachts ineens ontdekt dat het toch wel warm is onder een winterdekbed en 'm lekker van je bed kan gooien! Of zomaar er achter komen dat je al twee dagen de kachel niet aan hebt gehad. Dat maakt een mens gelukkig :).
zondag, maart 13, 2005
Mijn orthopedagogische talenten :)
Om Lineke te plezieren (dan hoeft ze niet meer tegen ijspiemels aan te kijken), maar natuurlijk vooral om mijn eigen ego even te strelen, plaats ik even de volgende post.
Inmiddels neem ik aan dat eenieder weet dat ik stage loop bij de Spatie. Eigenlijk had ik het deze week een bietjen gehad, want ik had voor mijn idee niet echt hele constructieve dingen gedaan (meer van die tussendoor-stagiaire-klusjes). Gelukkig heb ik op vrijdagmiddag altijd KOPP/KVO-groep (Kinderen van Ouders met Psychiatrische Problemen/ Kinderen van Verslaafde Ouders, red.) en dat is altijd leuk! In de groep zit een kind, T. T. was al 2 bijeenkomsten een beetje nukkig en boos, wilde niet meedoen en reageerde heel kortaf als je wat vroeg. Ik ben dus even met T. gaan praten, omdat 'men' vond dat ik T. het beste kende. Ik heb het met T. gehad over boos zijn, de boosheid van T. en hoe dat nou kwam. T. had hier in eerste instantie niet zo'n zin in; T. reageerde (weer) boos. Ik ben toch maar even een bietjen doorgegaan, maar nu wat meer bijeenkomst-gerelateerd (we hadden het over gevoelens, en dat je ook wel eens boos kon zijn op je zieke vader of moeder). Ik heb tegen T. gezegd dat het niet raar is als je soms boos bent op je vader of moeder, of op iemand anders, bijvoorbeeld in de klas. Maar dat het dan wel fijn is als je dat zegt, want dan weten de mensen ook waarom je boos bent. En misschien zeg je dat niet aan je zieke vader of moeder (of juist wel, want dan kun je samen een oplossing verzinnen), maar wel aan de juf, of in de KOPP/KVO-groep. Misschien zijn er wel meer kinderen wel eens boos... T. moest hier even over nadenken, maar het leek wel aan te komen. Zeker toen ik ook nog zei dat het wel goed is om te zeggen dat je boos bent, maar dat je niet altijd alles hoeft te zeggen als je dat niet wilt. T. leek opgelucht. En toen ik daarna ook nog voorstelde om samen een spelletje te doen, was T. weer helemaal vrolijk en ging als een ander kind de deur uit.
Ik kan het wel :)
Tot zover deze uiting van mijn narcistische persoonlijkheidstrek, volgende keer zal ik gewoon weer over iets gezelligs schrijven :).
Inmiddels neem ik aan dat eenieder weet dat ik stage loop bij de Spatie. Eigenlijk had ik het deze week een bietjen gehad, want ik had voor mijn idee niet echt hele constructieve dingen gedaan (meer van die tussendoor-stagiaire-klusjes). Gelukkig heb ik op vrijdagmiddag altijd KOPP/KVO-groep (Kinderen van Ouders met Psychiatrische Problemen/ Kinderen van Verslaafde Ouders, red.) en dat is altijd leuk! In de groep zit een kind, T. T. was al 2 bijeenkomsten een beetje nukkig en boos, wilde niet meedoen en reageerde heel kortaf als je wat vroeg. Ik ben dus even met T. gaan praten, omdat 'men' vond dat ik T. het beste kende. Ik heb het met T. gehad over boos zijn, de boosheid van T. en hoe dat nou kwam. T. had hier in eerste instantie niet zo'n zin in; T. reageerde (weer) boos. Ik ben toch maar even een bietjen doorgegaan, maar nu wat meer bijeenkomst-gerelateerd (we hadden het over gevoelens, en dat je ook wel eens boos kon zijn op je zieke vader of moeder). Ik heb tegen T. gezegd dat het niet raar is als je soms boos bent op je vader of moeder, of op iemand anders, bijvoorbeeld in de klas. Maar dat het dan wel fijn is als je dat zegt, want dan weten de mensen ook waarom je boos bent. En misschien zeg je dat niet aan je zieke vader of moeder (of juist wel, want dan kun je samen een oplossing verzinnen), maar wel aan de juf, of in de KOPP/KVO-groep. Misschien zijn er wel meer kinderen wel eens boos... T. moest hier even over nadenken, maar het leek wel aan te komen. Zeker toen ik ook nog zei dat het wel goed is om te zeggen dat je boos bent, maar dat je niet altijd alles hoeft te zeggen als je dat niet wilt. T. leek opgelucht. En toen ik daarna ook nog voorstelde om samen een spelletje te doen, was T. weer helemaal vrolijk en ging als een ander kind de deur uit.
Ik kan het wel :)
Tot zover deze uiting van mijn narcistische persoonlijkheidstrek, volgende keer zal ik gewoon weer over iets gezelligs schrijven :).
Abonneren op:
Posts (Atom)