Laatste restje Phnom Penh en Kuala Lumpur

Terwijl ik dit schrijf zit ik in een bewolkt gebied met veel bergen. Bergen wasgoed. Ik ben inderdaad weer thuis in Utrecht... Na een zeer relaxte vliucht vanuit Kuala Lumpur (best lang geslapen, CSI en Baantje gekeken en lekker gegeten) stond ik vanmorgen klokslag 6 uur weer op Schiphol. Dat was de vakantie... Hoewel het lekker was om eens echt goed te douchen, schone kleren aan te hebben (en al m'n vieze in de was te gooien), mis ik Azië en Australië wel! En mijn gezellige reisgezelschap natuurlijk!

Nadat Sara en Sterre dinsdagochtend naar Viëtnam waren vertrokken, heb ik me nog een dagje vermaakt in Pnomh Penh: internetten en eten, toch belangrijke levensbehoeften. Toen heb ik mij naar het vliegveld laten tukken.
Direct nadat Sara en Sterre weg waren werd ik natuurlijk besprongen 'ladyyyyy, tuk-tuk? to airport?' Ik had meteen een tukker geregeld die mij om 2 uur weg zou brengen. Om kwart voor 2 stond ik keurig voor het hotel. Bleek dat mijn tukker helemaal geen tuk-tuk had... Gelukkig was daar onze vaste tukker met rode klep en die heeft mij keurig weggebracht!

In het vliegtuig zat ik naast een geweldig mannetje uit Kuala Lumpur, die daar Toyota-verkoper was. Hij zag er een beetje uit als een dikke Boeddha! Ik mocht al z'n vakantiefoto's zien, hij dacht dat Nederland en Amsterdam hetzelfde waren, maar Nederland kon goed voetballen, vond 'ie. En ik kreeg z'n visitekaartje, mocht ik 'm bellen als ik problemen had in Kuala Lumpur. Toch aardig.
In Kuala Lumpur had ik nog 1 dagje, voor ik terug zou vliegen naar Amsterdam. En wat doe je dan? Juist, dan neem je de snelste trein naar het centrum, daar de metro en je stapt naast de Petrona's weer uit. Gaaaaaf!




Dit krijg je als je een Indiër vraagt een foto te maken: het topje er niet op...
Ik vond het al zo raar dat hij vroeg of mijn camera ook een zoom-functie had... Ach ja, dat heb je soms :-)

Toen een wandeling (warm!) over een 'bamboo-trail', waar ook apen schenen te zitten, maar die heb ik niet zo gezien. Ik denk dat ze het ook warm hadden!
En toen stond ik ineens hiernaast... op naar de top!

Kuala Lumpur van boven was misschien wel nog gaver:


En toen terug naar het vliegveld, alle laatste dingen in mijn tas proppen (het is gelukt!) en terug naar Nederland. Op het vliegveld belandde ik in de grootste Iftar-picknick ever. De Ramadan was die dag begonnen, en alle moslims mochten weer eten. En als je dan moet vliegen, dan moet dat op het vliegveld, toch? Het zag er in ieder geval erg gezellig uit, alle kleedjes waar ik met mijn tassenkarretje doorheen moest slalommen! Nog even snel naar de wc voor ik weg ging...



Aziaten zijn gek!

Bye, bye Cambodja!

En dan ineens is je vakantie bijna weer voorbij... net de laatste blogs over Phnom Penh geschreven, Sara en Sterre uitgezwaaid. Alleen nog even mijn tas inpakken, douchen, mijn laatste allerlekkerste ravioli eten (je ziet, ik ben een echte fan van de Cambodjaanse keuken, haha!) en mezelf dan naar het vliegveld laten tukken...

Morgen een dagje Kuala Lumpur en dan vlieg ik morgenavond om 23.15 naar Amsterdam, waar ik om 6 uur 's ochtends (grom) aankom. Eénieder die het leuk vindt om mij dan te komen opzwaaien: je bent van harte welkom, ik trakteer je op een kopje koffie! Wat een aanbod hè? Ik verwacht nu natuurlijk dat het zwart ziet van de bekenden donderdagochtend...

Tot gauw allemaal!

Toul Sleng en Coeung Ek

Zo'n 30 jaar geleden kwam in Cambodja de Khmer Rouge (onder leiding van Pol Pot) aan de macht. Deze nazi-achtige beweging heeft ongeveer een kwart (ruim 2 miljoen mensen) van de Cambodjaanse bevolking vreselijk gemarteld, gevangen genomen en uiteindelijk bruut vermoord. Het is bizar te beseffen dat dit nog maar zo kort geleden heeft plaatsgevonden. Veel mensen die nu in Cambodja levenm, hebben dit dus nog meegemaakt en elke Cambodjaan heeft wel op gruwelijke wijze afscheid moeten nemen van geliefde familieleden.

Een plaats in Phnom Penh waar ongeveer 20.000 mensen gevangen hebben gezeten en dagen of soms zelfs wekenlang zijn gemarteld is Toul Sleng (S-21). Deze voormalig middelbare school is omgebouwd tot cellencomplex/ martelcentrum. Nadat we een paar dagen in Phnom Penh waren, hebben we Toul Sleng bezocht.




Het was een bijzonder indrukwekkend en bijzonder afschuwelijk bezoek. Het is zo onwerkelijk om rond te lopen op een plek waar een generatie terug duizenden mensen zo vreseklijk zijn mishandeld. De piepkleine cellen, de stalen bedden (waaraan mensen werden vastgebonden), de martelwerktuigen en de waterbak waarin mensen bijna werden verdronken zijn stille getuigen van wat zich hier heeft afgespeeld. En dan de duizenden foto's van de mensen die er hangen: mannen, vrouwen, kinderen, niemand bleef gespaard. Duizenden blikken van mensen die je emotieloos aankijken: blikken zonder hoop, vervuld van angst, verdriet of juist van leegte. Al deze mensen zijn gedood op Coeung Ek (The Killing Fields) of zijn gestorven tijdens de martelingen in Toul Sleng. Slechts 7 van de 20.000 mensen die er ooit hebben gezeten hebben de verschrikkingen van Toul Sleng overleefd... Het bezoek maakt een diepe indruk op ons. Het is zo bizar dat Toul Sleng er nu zo lieflijk bijligt, je de drukte van de stad er hoort, je onder de bomen zit op de binneplaats, terwijl dit 30 jaar geleden de hel op aarde was (of nog erger)...

Het is moeilijk om in woorden te vangen hoe het was om daar te zijn. Om de plek waar duizenden mensen zijn gedood te bezoeken als museum. Het voelt heel raar, heel dubbel. Het is vreselijk, maar het is ook een plek om je te beseffen dat dit nooit meer mag gebeuren. Sara weet het mooi te omschrijven op haar blog: http://saratenbrinke.blogspot.com/2010/08/two-faces-of-humanity.html




De dag erna bezochten we Coeung Ek, beter bekend onder de naam 'The Killing Fields'. Hier werden de mensen uit Toul Sleng heengebracht, geblinddoekt en vastgebonden. Hier werden mensen bruut vermoord. Eerst werden ze dood geschoten, maar toen de Khmer Rouge langer aan de macht was, werden mensen doodgeslagen, om kogels te sparen. Baby's en kinderen werden aan hun benen vastgehouden en doodgeslagen tegen een boom. Ik krijfg nog steeds een knoop in m'n maag als ik er aan denk. Een groot deel van de massagraven is inmiddels geruimd: de botten en kleren van al deze mensen liggen nu in een herdenkingsmonument. Een deel van de graven is nog intact, maar door hevige regenval zag je op sommige plekken de botten uit de grond omhoog komen.

Net als Toul Sleng was ook Coeung Ek een bizarre plek: nu zo rustig en haast vredig, vroeger een vreselijke plek, waar mensen op een vreselijke manier aan hun eind kwamen...

Zoals ik al schreef: de Khmer Rouge heeft zijn sporen duidelijk achtergelaten in het hedendaagse Cambodja. Het is bijzonder te merken hoe de Cambodjanen hun leven van nu weer hebben opgepakt en Phnom Penh zijn levendigheid geven!

Phnom Penh

Na bijna een week in Phnom Penh, is het wel weer eens tijd voor een blog! Ik heb net Sara en Sterre uitgezwaaid, die zich de komende 7 uur in een bus met Cambodjaanse karaoke-tv bevinden. En ik zit de komende uren dus alleen in Phnom Penh! Stoer wel :-)

Phnom Penh is een bijzondere, grote stad, waarin het altijd druk en levendig is, maar waar de sporen van het vreselijke Pol Pot-regime (30 jaar geleden) nog heel zichtbaar zijn. Een stad van uitersten dus! Ik zal het proberen in een blog weer te geven...

Om met de stad te beginnen: drukte en levendigheid is een goede beschrijving! Zoals op Sara's blog te lezen is:er is hier de hele dag geluid. Terwijl ik dit schrijf hoor ik de mensen van het hotel kletsen in rap Cambodjaans, staan op straat de monniken monotoon zoemend te bidden, komen auto's en tuk-tuk's langs, vragen de tuk-tuk rijdens die voor de deur hangen om de zoveel minuten 'ladyyyy, tuk-tuk?' en hoor je als antwoord een haast zuchtend 'no, thank you'. De vrouw van het hotel heeft net ongeveer 30 stokjes wierook aangestoken, dus ik zit hier luchthappend achter de computer het koude kikkerland op de hoogte te houden (wat heb ik veel vooor jullie over hè?)

Het verkeer in Phnom Penh past goed bij de drukte in de stad. Of zoals de Rough Guide zegt 'voetgangers hebben in Cambodja nooit voorrang en in Phnom Penh al helemaal niet'. Dat betekent dus: ogen dicht en rennen. Ter vergelijking: het verkeer in Rome lijkt hierbij lief dorpsverkeer. Gek genoeg gaat het altijd wel goed: het verkeer rekent op voetgangers, en wijkt al ver van te voren uit. Het gaat pas mis als je halverwege de straat gaat twijfelen :-)




In Phnom Penh zijn een hoop markten: de vreemdste zit om de hoek van het hotel. Ze verkopen er alle soorten verse groenten en fruit, maar ook stukken halfdode vis, en lappen rauw vlees, die lekker ongekoeld de hele dag in de zon liggen. Af en toe komt er even een hond aan likken, of wandelen er wat vliegen overheen. Cambodjanen moeten echt een ijzersterke maag hebben! Nadat ik de markt had gezien, besloot ik tijdens mijn verblijf in deze stad voornamelijk vegetarisch te eten... dat leek me wel zo veilig!





De eerste dagen in de stad hebben we vooral gevuld met rondlopen, het nationaal museum en het koninklijk paleis. Prachtige gebouwen, die de stad een mooi gezicht geven.




Ook hebben we markten bezocht, waar we nog meer geld uitgaven (ik hoop echt dat m'n tas nog dichtkan straks) en zijn we bij een hele gave moderne Apsara-dans-voorstelling geweest! Apsara dans is de traditionele Cambodjaanse dans en dit was daar een moderne variant op, vermengd met circus, toneel, schaduwpoppenspel en muziek, heel erg gaaf!



Natuurlijk heeft Cambodja en vooral Phnom Penh ook een andere kant. De Khmer Rouge, die hier zo'n 30 jaar geleden aan de macht was, heeft diepe, diepe littekens achtergelaten. Ook dat hebben we gezien. Daarover zal ik schrijven in een volgend blog...

De tempels van Angkor

Hier een bericht vanuit Phnom Penh! Na een kleine week in Siem Reap vonden we het tijd om te verkassen. In Siem Reap hebben we natuurlijk vooral de tempels van Angkor bekeken, daar kwamen we voor :-) We hadden een drie dagen pas voor Angkor, geen overbodige luxe, want het tempelcomplex is enorm groot (we hebben nog niet alle tempels gezien). De mooisten natuurlijk wel :-)

Van de eerste tempel-dag staan wat foto's bij de vorige blog. We hebben veel tempels gezien, maar hebben dé tempel (Angkor Wat) nog even bewaard voor dag twee. We zijn op dag één vooral bij tempels in en om Angkor Thom geweest, een ommuurde stad in het Angkor-gebied. Was een volle dag, veel gezien! Totdat we er letterlijk heel hard uitregenden, toen zijn we weer terug getuk-tukt naar de stad.

Op dag twee stonden we al om 5 uur 's ochtends bij Angkor Wat, we wilden graag de zon daar zien opkomen. En we bleken niet de enigen... Maar mooi was het wel, ondanks de bewolking.




's Middags naar het drijvende dorp: een dorpje dat zich helemaal op het water bevindt. Afhankelijk van de tijd van het jaar (regentijd of niet) liggen de boten in het Tonle Spa meer, of op weg er naar toe. Elke paar maanden vindt er een complete verhuizing van het hele dorp plaats... Als je je buren dus niet leuk vindt: na een paar maanden ben je er weer vanaf!



's Avonds weer terug naar de tempels, om met heel veel toeristen de zonsondergang te kijken vanaf een heuvel. Ook al zo mooi!

Dag drie bracht ons wat verder buiten de stad, zo'n kilometer of 50. Met de tuk-tuk! Heerlijk, lekker de wind door je haren en onderweg is er van alles te zien! Het leukst was eigenlijk toen de tuk-tuk een lekke band kreeg: we moesten even gaan lopen terwijl onze tukker de band ging vervangen. Toen zagen we het echte Cambodja, heel bijzonder. Alle Cambodjanen vonden ons ook wel een bezienswaardigheid, getuige het vele 'hello!!!' dat ons werd toegeroepen.



We gingen eerst naar een rode zandsteentempel en daarna door naar mijn persooonlijke favoriet: een waterval waarin heilige stenen lagen. In de stenen waren allerlei afbeeldingen van goden en dieren gemaakt, zodat het water heilig en zuiver zou zijn als het de tempel zou bereiken. Grappig toch? Het was een schitterende wandeling door het oerwoud, en de rivier was prachtig. Op de terugweg kwam zelfs Jane (die van Tarzan) nog langsgeslingerd...!




's Avonds nog een allerlaatste keer gedag zeggen tegen Angkor Wat, onder ons levensmotto 'ga altijd twee keer naar Angkor Wat'!

Daarna hebben we het twee dagen rustig aan gedaan in Siem Reap en hebben we gister monsterlijk veel souvenirs ingeslagen... In hoop dat m'n tas nog dicht past. Nog even een eervolle vermelding voor Sterre, die bij onze mega-souvenir-deal maar liefst 93 dollar heeft weten af te dingen, hulde!

Tot slot nog wat foto's van Angkor Wat, omdat ie zo mooi is!







En de groeten van meneer Aap!