Hello Perth!

Eindelijk, na heel veel nachtjes, veel voorbereiden, laatste dingen afronden en iedereen gedag knuffelen, was het 17 juli zo ver! Ik ging écht weer naar Australië, wiiiii! Lieve Madeleen speelde voor Schiphol-taxi en stond om 7 uur al voor mijn deur, opgewekt als altijd :) 

De reis naar Schiphol verliep soepel. Mijn vlucht was met Etihad, maar werd het eerste stuk uitgevoerd door de KLM, prima! Ik was door hen zomaar economy comfort neergezet, als in: toch 10 centimeter extra ruimte! 

Ennnn... Nederlandse tv en films kunnen kijken! Als mijn entertainment systeem er niet na een uur mee op was gehouden, had ik de hele vlucht Flikken Maastricht kunnen kijken, grrrr...

Na 6 uur overstappen op Abu Dhabi, wat eigenlijk vooral 'in de rij staan' was. Ik dacht heel slim te zijn door ná de security een flesje water te kopen, maar toen bleek er ineens ergens nog een geïmproviseerde 'hoe houden we ons beveiligingspersoneel bezig' extra check te zijn. En mijn water mocht niet mee het vliegtuig in, 'but you can drink it now', stelletje grapjassen. 

De vlucht was verder best ok, behalve dat het eten en drinken nog een beetje in Ramadan-ritme geserveerd werd (eerst heel veel, toen heeeeeel lang niks). Dus ik had DORST. Gelukkig kreeg ik wel 100 ml water als ik dat tegen een stewardess zei, dat scheelt enorm natuurlijk. 

Er scheen ook wifi in het vliegtuig te zijn, maar daar heb ik weinig van gemerkt. 

Maar, ik kreeg wel dit: 

Australië zou Australië niet zijn als er onderweg nog wat gezellige papieren ingevuld moesten worden.

 

Gelukkig scheen de zon wel heel hard door mijn raampje naar binnen :)

En... wat lag daar: 

Australië!!!

Gezellig bochtje over Perth :)

Ik had me al helemaal voorbereid op een doaune die mij compleet zou doorzagen, maar ze waren heel aardig deze keer! Wel even langs de illegale-groente-hond en toen was ik binnen, wiiii!! Toen ik bij de bagageband stond, werd mijn naam omgeroepen (dacht ik), omdat mijn tas nog in Abu Dhabi zou zijn (...). Gelukkig bleek het om een Chinese te gaan die Lee Yon heette (nou ja, gelukkig voor mij dan) en wat door de Ozzies een beetje yolo was uitgesproken. Ik had wel meteen m'n eerste 'no worries' te pakken :)). Met al mijn bagage heb ik me inmiddels in het openbaar vervoer van Perth gewaagd en dat ging per ongeluk nog goed ook. En nu lig ik weer helemaal fris en fruitig bij te komen in het bed van onze fijne Airbnb! 

Nicolette is inmiddels ook onderweg naar Perth en dan is onze vakantie echt begonnen, jeeeeeeej!!