Zoals op de foto te zien was er verder helemaal niemand! :)
Vanaf het uitzichtpunt hebben we een uitgezet traject gelopen, maar volgens mij zijn we onderweg een aantal keer gewisseld van traject. Wat niet erg was, want we hebben hele mooie dingen gezien!
En ik maakte nog een selfie, om het af te leren:
Hier waren een paar maanden geleden bosbranden... en zo ziet dat er nu al weer uit!
Na een schitterende wandeling, met heel veel steile trappetjes en een heleboel mooie uitzichtpunten (die zich soms moeilijk lieten fotograferen, maar die wel voor altijd in mijn hoofd zitten), kwamen we hier:
Het zou Australië niet zijn als deze Railway niet werd aangekondigd met een heleboel superlatieven. Ik heb na een paar weken Australië inmiddels geleerd dat Australiërs er nogal prat op gaan ergens de grootste of bijzonderste van te hebben. Hier hadden ze dus de steepest Railway :)
Het was vooral heel fijn dat we niet al die trappetjes weer omhoog hoefden te lopen en binnen een minuut weer boven stonden. Precies in het restaurant waar we een hele grote muffin konden eten! Daarna liepen we op het ritme van Avicii's 'Hey Brother' weer terug naar het station en waren keurig op tijd voor weer 2 uur terug in de trein! Konden we in Sydney even een berg sushi gaan eten, lekker!
(Mijn blog doet een beetje een rare opmaak met tekst en foto's, grrrrr! Ik krijg het niet weg, dus moeten jullie daar maar even omheen lezen :))
Edit: volgens mij inmiddels redelijk leesbaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten