It's all about effort and reward

Nadat ik de 7e door Nicolette was opgepikt van het vliegveld, ik een snelle tour door Hobart had gehad en was bijgekomen van de ietwat turbulente landing (maar dat schijnt bij Hobart vrij normaal te zijn) vertrokken we de 8e met Jump tours voor een 5-daagse tour over Tasmanië. Nicolette had al eens een deel van deze tour gedaan, maar vond 't zo gaaf dat ze wel nog een keer wilde. Ik kan haar geen ongelijk geven! 

De tour was als een soort schoolreisje meets demoweekend, maar dan met supergave, mooie en bijzondere dingen onderweg! Op dag 1 hadden we al prachtige stops:

Daarna een wandeling om Lake St. Claire, waar nog meer wildlife werd gespot!

En deze is speciaal voor mijn vader :)

We sliepen in een soort kampeerboerderij en gingen op de morgen van dag 2 wandelen door het regenwoud naar Montezuma Falls, zo gaaf! 

Ik overwon mijn hoogtevrees door over een soort touwbrug te lopen, die 30 meter boven het water lag. Foto's volgen nog, maar filmmateriaal staat inmiddels op Facebook :)

Toen lunchen in een schattig dorpje met zomerse kerstversiering, waar Nicolette even cola, koffie en schaduw nodig had, zodat ze niet omviel. Het hielp gelukkig!

Nicolette deed het weer!

's Middags gingen we van zandduinen afspringen, zoooo gaaf! Stel je een stijle duinwand voor, flink wat meters diep... en daar sprongen we af. De 4 'Dutchies' in de groep konden dat duidelijk het best, dus onze sprong werd al snel omgedoopt tot de 'Abel Tasman jump', want die was daar -als ik goed heb opgelet- aan land gekomen. Foto's staan alleen op mijn camera, maar volgen zeker! 's Avonds gingen we zwemmen in een meer (in januari OMG), waar ik onder lichte peer pressure van een eng hoge steiger het water in sprong... Foto's... Precies, die volgen!

Dag 3 begon met het beklimmen van een berg die zicht had op Cradle Mountain. Het was beneden al erg mooi, maar op de top nog gaver! Dat was wel een fikse portie effort (de route viel in de zwaarste categorie en werd 'rough and steep' genoemd, dat zegt natuurlijk wel iets) voordat er reward was, maar wow! Het eerste deel van de beklimming bestond uit een treden van rotsen, die voor mij eigenlijk net te hoog waren. Ook liep de groep net wat te hard, dus al snel ploeterde ik alleen omhoog. Ondertussen gonsde het 'Ilse, are you okay?' door de bergen... 'No' roepen vond ik ook flauw en afhakerig, ik was immers niet naar Australië gekomen om bij de eerste beklimming af te haken. Met wat laatste energie kwam ik bij de rest en toen was ik al op een derde :). Het resterende deel ging een stuk beter, gelukkig! Nicolette mental coach van Straaten bleef toen  voor mij lopen waardoor ik uiteindelijk redelijk fris en fruitig boven kwam, wihoe!! Gered!!! En wat was het mooi boven!

Dit was beneden, we waren nog nietsvermoedend van wat komen ging...

Op de eerste stop

Selfie op de top, met gekreukte Portugese hoed tegen felle Australische zon.

Na een net zo mooie maar stuk makkelijkere weg terug was het tijd voor alweer een duik in water, heeeeeel fijn, konden we even afkoelen. 'S Avonds sliepen we in Launceston. We sliepen eigenlijk vrij kort, maar dat had vooral iets met pizza en veel cider te maken. Dus. 

Dag 4 was gelukkig een stuk relaxter en dat was maar goed ook :). Laten we het er op houden dat de Primatourtjes in de bus gretig aftrek vonden. 

We aten oesters en wedges (heet dat zo?) op het mooiste strand van de wereld (Binalong Bay), volgens de Lonely Planet althans. Maar die zouden best eens gelijk kunnen hebben :). Wel Jammer dat het wat bewolkt was toen we er waren.

Iets verderop gingen we nog even zwemmen, een dagelijkse duik was inmiddels traditie geworden. 

We sliepen in Bicheno en gingen 's avonds op de rotsen naar pinguïns kijken! Die komen daar uit zee aan land en daar zaten we gewoon tussen! Enige nadeel was dat ik daar honderdduizend keer gestoken ben door muggen DOOR MIJN BROEK HEEN, GRRRRRR!!

Op de laatste dag van de tour gingen we naar een mooi wildlife park, waar we wombats, walibi's en tasmanian devils konden aaien en voeren :) 

Daarna stond er weer een beklimming op het programma, maar deze was iets beter te doen gelukkig! We klommen omhoog om een fantastisch uitzicht te hebben over Wineglass Bay en daarna omlaag om er ook even in te zwemmen :) 

En ook weer omhoog om terug bij het busje te komen, maar dat terzijde...

Na 5 dagen zat de tour er eigenlijk op, maar bijna de hele groep heeft er nog een dagje aan vast geplakt, om ook Port Arthur te kunnen bezoeken, gezellig! Nou ja, Port Arthur zelf niet, dat was vooral erg indrukwekkend (en toeristisch, whaaaaa!). 

Gelukkig onderweg ook nog wat mooie uitzichten en een laatste duik (van weer een Hele Enge Hoge steiger)...

Op de toeristenboot

En toen zat de Tasmanië trip erop... Nicolette en Huá (iemand anders uit de tour) werden afgezet op het vliegveld en ieder ging weer naar z'n hostel. Het was gek om ineens weer 'alleen' te zijn. Maar wat was het een toffe week geweest op Tasmanië!

Nadat ik een klein akkefietje met een airport-shuttle, een enorm snurkende kamergenoot en mijn eigen wekker had doorstaan, vloog ik vanochtend weer naar Melbourne. Waar ik nu onder de ventilator zit, omdat het 42 (!) graden (Celsius ja) is. Ik wilde zomer, ik kreeg zomer!