We begonnen met klimmen op de 'heart attack hill'. 
Het schijnt dat daar nogal wat overmoedige toeristen op stuk gaan... Sinds mijn Cradle Mountain beklimming in Tasmanië kan ik alles aan, dus ik huppelde als een berggeitje naar boven (bijna dan).
Eenmaal boven was het prima te doen en hadden we een schitterende wandeling over de rode rotsen. Die vroeger overigens niet rood waren, maar door ijzer-oxidatie zo geworden zijn (goed hè papa, dat ik dat nog weet?).
Oeps, ik deed het weer.
Emergency point, even goed timen dus, als je met een helikopter gered moet worden.
En uiteindelijk weer naar beneden. Natuurlijk liep ik weer eens achteraan, maar deze keer omdat ik vooral heel druk was met foto's maken :).
's Middags was het dan zover: Uluru! Ik zat de hele weg in het busje aan het raampje vastgeplakt, want Uluru zou aan mijn kant verschijnen...
Daar wastie!!
En ja, het is net zo bijzonder als 'iedereen' altijd roept, na honderden kilometers outback ineens deze rots zien liggen! We gingen lunchen op onze volgende camping en daarna om Uluru heen wandelen, woei!
Wat een mooie en afwisselende rots, telkens is 'ie weer anders! Sommige stukken mocht je niet fotograferen, omdat Uluru voor de aboriginals een erg heilige plek is. Er bleven echter genoeg andere plekken over:
Ik zag in de laatste twee een doodshoofd en een vreselijk monster.
En een hartje (met dank aan Floris en Joanne voor het vinden).
Aboriginal tekeningen.
Nog 1 dan, omdat het kan (met vlieg).
Ik kon niet ophouden met foto's maken, dit was slechts een kleine indruk...
's Avonds keken we naar de zonsondergang met een glaasje port (kloek). Ik zal jullie de lodderige alcohol-selfies besparen :) Maar mooooi was het wel!
Ok, eentje dan, samen met Tooske.
Daarna aten we kangoeroe, kameel en koe van de BBQ en na de afwas was het al bijna tijd om te slapen. Op dag 3 moesten we namelijk om half 5 opstaan!
Maar daarover later meer, lieve kijkbuiskinderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten