Indiaan

Al een week of 9 geef ik elke week een training sociale vaardigheden aan een vijftal kinderen uit groep 6 van een basisschool. Tijdens de training oefenen we dingen als 'hoe maak je een praatje, hoe vraag je of je mee mag spelen, hoe reageer je als ze je pesten, hoe laat je op een handige manier merken dat je iets niet leuk vindt?' De kinderen krijgen na de training een 'thuisklusje' mee, waarin ook zo'n soort oefening zit. Alleen dan voor thuis. Of in de buurt. Of het schoolplein.

We waren bezig met het bespreken van de thuisklus, die deze keer ging over 'vragen of je mee mag doen'. De kinderen vonden dit eigenlijk best lastig, al lieten ze dat niet al te hard merken. Toen ik een aantal voorbeeldsituaties met ze ging bespreken 'en wat als... wat doe je dan?' reageerden ze niet al te enthousiast. Uiteindelijk ging ik maar beurten geven en stelde ze één voor één een korte vraag. Nadat ik het meisje naast mij een een vraag had gesteld en afwachtend aankeek, trok zij als antwoord een fronsend gezicht: 'ja, en je mascara zit ook scheef!'