De grond is wit, de nevel wit,
De wolken waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt,
Het fijngetakt geboomte zit
met witten rijp beijzeld.
De wind houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.
De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootschse, stille wonder.
Jacqueline van der Waals
4 opmerkingen:
mooi! is dat niet van die kaart van je oma?
Ja, de laatste 5 regels staan daar op. Het hele gedicht heeft m'n nichtje op de begrafenis voorgelezen.
Isse mooi gedicht!
móói gedicht zeg!
Een reactie posten