Op sommige specifieke dagen van de maand word ik altijd extreem moe van mijzelf. Ik weiger nog steeds toe te geven dat het PMS is, maar stiekem is dat natuurlijk wel een hele goede verklaring voor mijn hypochondrisch aangewende depressieve episode. Elke maand weer vind ik dat ik nu toch écht aan alle criteria voor een depressieve episode voldoe (nou ja, bijna dan) en elke maand weer ga ik dan lekker depressief over de fundamentele dingen van het leven nadenken.
Over mijn studie (tóch de verkeerde, wat als ik wél was ingeloot?), over mijn stage/baan (en een 'baan' is natuurlijk helemaal eng!), want stiekem wil ik de rest van mijn leven nog doorstuderen, wil ik nog niet verantwoordelijk zijn voor andermans welzijn ('dat ben je ook niet, zeikerd') en over mijn leven in het algemeen... Gelukkig dat ik alle andere dagen van de maand met zekerheid kan zeggen dat ik de goede studie heb gekozen, kan ik met mijn ogen dicht in 10 seconden alle vakken van mijn hele studie uit mijn studiegids uitkiezen, zonder ook maar 1 keer te twijfelen (en dat is best een prestatie, als ik naar willekeurige niet nader te omschrijven studenten van een willekeurige niet nader te omschrijven andere studie kijk), kan ik helemaal opleven als een Spatie-kindje mij komt vertellen dat ik 'de leukste KOPP-groep-juf ben' en weet ik precies wat ik ná mijn studie allemaal nog wil. Prettige bijkomstigheid is dat het échte einde van mijn studie steeds even wordt uitgesteld, officiëel moet ik dat natuurlijk college-geld technisch heel naar vinden, maar onofficiëel vind ik dat érg fijn.
Vandaag zat ik weer eens gezellig in mijn hypochondrische depressie en al die gevoelens van (positieve!) twijfel werden nog eens versterkt door een zeker telefoontje vanmiddag... Gelukkig kan ik ook nog steeds, zoals elke maand, weer vrij snel genezen van mijn depressie. Dit keer doordat ik mijn bed ging afhalen (soms doe ik dat inderdaad nog wel eens). Ik dacht heel enthousiast 'laat ik mijn molton ook eens wassen' en trok 'm er in 1 ruk (lekker) af. En welk een etiket lacht mij daar toe: een groot, niet te missen etiket met 'WINTERZIJDE' erop. Ik moest er meteen hard om lachen (detail: het is juni), want zo slaap ik al 2,5 jaar... daarom heb ik het soms zo loeiwarm in mijn bed 's zomers! :)
10 opmerkingen:
Een zeker telefoontje???
inderdaad, quoi?
arme Ils... pardon... ZIELUG!
Ik denk trouwens ook eens in de maand dat ik nu echt depressief word: zo van, het leven is kut ("en is het een keertje niet kut, dan is het klooooote"), iedereen doet stom, ik ben een lelijk gedrocht en ik wil alleen nog maar in mijn bed liggen... en dan denk ik OH JA, wanneer moest ik ook weer ongesteld worden? Juist, ik loop me alleen maar hormonaal aan te stellen. ;)
Jaaaaa, dat zouden jullie wel eens willen weten :) Nou ja, zo boeiend was het nou ook weer niet, ik vond het vooral een prettige verhaal-technische wending :) Overigens ben ik nu niet meer depressief, het is ook altijd vrij snel weer over. En (maar dat zeg ik nu, haha), écht fundamentele vormen neemt het nooit aan!
Ik bedenk dan altijd achteraf dat ik het volgende had kunnen doen:
-birgitte kaandorp 'geeeeeeluuuukkkkiiiiig' stukje luisteren.(zelf het doen lukt dan even echt niet)
- birgitte kaandorp 'ik ben ziek en jij gaat doooooooood'stukje luisteren.
- barcalona/italie vakantie schrift nalezen.
- alle blogs waar op we op 'eigenzinnige wijze' op gereageerd hebben lezen.
Maar op dat moment wil je dan gewoon eigenlijk alleen nog maar vies stinken in je bed (die je dan wel omgedraaid hebt:-))en chocola of gewoon dood.
Daar komt nog eens bij dat je dan lekker melancholisch (ofhoejedatookschrijft) gaat zitten denken: 'ja, ooit was er een tijd dat ik dat wel leuk vond'
Ik ben nu al benieuwd naar hoe ik ben in de overgang. Ik denk dat het dan erg leuk is om mij te kennen:-)
En dan is zeker de cola ook nog op:-) ja behalve de vieze pepsi max van wietske
DAT MAG GEEN COLA HETEN!
Major depression?
Kijk maar uit dat je niet in een psychotische depressie raakt, en een nihiliteitswaan krijgt, en aldus in de vooronderstelling bent dat je eigenlijk al dood bent.. (maar dat die gekken om je heen dat nog niet doorhebben)
Schizofrenen kunnen trouwens denken dat ze een stipje zijn..
Ooooffff.... even aansluitend bij Joanne, dat je (maar dan moet je al wel aan de beterende hand van je depressie zitten) heel hard 'het komt alllleemooooooooll wel weer goed' van Brigitte Kaandorp moet draaien. In het begin zit daar echt een mooi piano-stukje in (alleen al van zoiets esthetisch -kots- word je al minder depressief)!
Et ilse: Jaaaaaaaaah daar heb je gelijk in, maar dan moet je wel beterende hand zijn.
Overigens hebbik nog een citaat van een 10 jarige over mij 'bedankt dat je nooit chagerijnig was, zeker als ik dat wel was' Hèt bewijs dat joanne heulemaal nooit chagerijnig is:-)!
Een reactie posten