Om Lineke te plezieren (dan hoeft ze niet meer tegen ijspiemels aan te kijken), maar natuurlijk vooral om mijn eigen ego even te strelen, plaats ik even de volgende post.
Inmiddels neem ik aan dat eenieder weet dat ik stage loop bij de Spatie. Eigenlijk had ik het deze week een bietjen gehad, want ik had voor mijn idee niet echt hele constructieve dingen gedaan (meer van die tussendoor-stagiaire-klusjes). Gelukkig heb ik op vrijdagmiddag altijd KOPP/KVO-groep (Kinderen van Ouders met Psychiatrische Problemen/ Kinderen van Verslaafde Ouders, red.) en dat is altijd leuk! In de groep zit een kind, T. T. was al 2 bijeenkomsten een beetje nukkig en boos, wilde niet meedoen en reageerde heel kortaf als je wat vroeg. Ik ben dus even met T. gaan praten, omdat 'men' vond dat ik T. het beste kende. Ik heb het met T. gehad over boos zijn, de boosheid van T. en hoe dat nou kwam. T. had hier in eerste instantie niet zo'n zin in; T. reageerde (weer) boos. Ik ben toch maar even een bietjen doorgegaan, maar nu wat meer bijeenkomst-gerelateerd (we hadden het over gevoelens, en dat je ook wel eens boos kon zijn op je zieke vader of moeder). Ik heb tegen T. gezegd dat het niet raar is als je soms boos bent op je vader of moeder, of op iemand anders, bijvoorbeeld in de klas. Maar dat het dan wel fijn is als je dat zegt, want dan weten de mensen ook waarom je boos bent. En misschien zeg je dat niet aan je zieke vader of moeder (of juist wel, want dan kun je samen een oplossing verzinnen), maar wel aan de juf, of in de KOPP/KVO-groep. Misschien zijn er wel meer kinderen wel eens boos... T. moest hier even over nadenken, maar het leek wel aan te komen. Zeker toen ik ook nog zei dat het wel goed is om te zeggen dat je boos bent, maar dat je niet altijd alles hoeft te zeggen als je dat niet wilt. T. leek opgelucht. En toen ik daarna ook nog voorstelde om samen een spelletje te doen, was T. weer helemaal vrolijk en ging als een ander kind de deur uit.
Ik kan het wel :)
Tot zover deze uiting van mijn narcistische persoonlijkheidstrek, volgende keer zal ik gewoon weer over iets gezelligs schrijven :).
4 opmerkingen:
Applaus, applaus!
Daar is deze zes dol op, nietwaar?
Ik ben onder de indruk van je schrijverstalent, meer nog dan over je ortodingestalent. Heb je niet de verkeerde studie gekozen?
*Nee hoor, ik ben geen 6, ik ga mij niks van deze opmerking aantrekken...* HELP!! Heb ik dan toch de verkeerde studie gekozen? ;)
ilseken, ik denk dakik 't plezaant vind zo'n blogdingsken. kunde gij mij 's vertellen oe kik da kan moake?
Wat een lief verhaal :)
Als je zin hebt. mag je orthopedagogische talenten ook nog wel eens komen botvieren op de acute psychiatrie afdeling waar ik nu co-schap loop.. Tussen de echte GEKKEN! ;)
Moet je wel bestand zijn tegen Afrikaanse vrouwen die denken dat ze Allah zijn en bezweringen jegens jou uiten, en tegen schizofrenen die denken vrienden te hebben op andere planeten, en 10x per dag de opmerking "omdat ik stiekem mijn medicijnen niet genomen heb vanmorgen, ben ik nu zo helder!" horen :D
Een reactie posten